Πάνος Αναστασίου – Στην πρώτη μου πατρίδα
Επίκληση απέναντι στη μητέρα, κόρη και αδερφή πατρίδα, αναβιωμένη μέσα από τη θλίψη του γιου και δημιουργού της Πατέρα.
Ταξίδι προς το μέρος των συναισθημάτων και των επιθυμιών, που -τροφοδοτούμενα από ενοχές και αναμνησιακές εμμονές- γεννάνε αυτοπροσδιοριζόμενες νοσταλγίες που υπενθυμίζουν το κάλεσμα απέναντι στον μοναδικό -εχθρικά φερόμενο- φίλο: Το παρόν.
Responses