Οι Αζάτι στο Άλικο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι Αζάτι στο Άλικο

Έπειτα από τα πρώτα τους sold out lives στην Αθήνα, οι Αζάτι συνεχίζουν τις ζωντανές τους εμφανίσεις και μας προσκαλούν την Κυριακή 1η Μαΐου στο Άλικο. Έναν χρόνο μετά από την κυκλοφορία των δύο πρώτων κομματιών τους, «Φραγκόσυκα» και «Χορός που Γελά» και έχοντας κυκλοφορήσει την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά τον Νοέμβριο του 2021, με τίτλο «Χάρτινος κόσμος καίγεται», μας προσκαλούν σε μια μουσική γιορτή από την οποία δεν λείπουν διασκευές και επανεκτελέσεις αγαπημένων κομματιών απ’ όλο το φάσμα του ελληνικού ρεπερτορίου. Ο δίσκος «Χάρτινος κόσμος καίγεται» περιλαμβάνει εννιά πρωτότυπες συνθέσεις του συγκροτήματος και αφορμάται από τις ημέρες του εγκλεισμού, αλλά δραπετεύει προς πιο απελευθερωμένες συνθήκες και ιδέες. Μέσα από στίχους για σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα, μελωδίες χαράς, θυμού και καμιά φορά μελαγχολίας επιχειρούν να περιγράψουν μερικές από τις πτυχές αυτού του χάρτινου κόσμου∙ τις αιχμές και τις καμπύλες του, την βοή και την σιγαλιά του, τις παύσεις και τα ημιτόνια που τον κάνουν τόσο ιδιαίτερο.

Λίγα λόγια για το συγκρότημα

Οι Αζάτι είναι ένα μουσικό σχήμα που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 2020 στην Αθήνα. Η μουσική τους αποτελεί προϊόν ανάμειξης ανατολικότροπων και δυτικότροπων μοτίβων, με βάση το ελληνικό έντεχνο τραγούδι. Ο στίχος με τη σειρά του αντλεί στοιχεία από την ελληνική λογοτεχνία και ποίηση, με έμφαση στις αλληγορικές περιγραφές ιδεών και κοινωνικών φαινομένων. Τον Φλεβάρη του 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο κομμάτι τους, με τίτλο «Φραγκόσυκα», και τον Μάρτη το δεύτερο, με τίτλο «Χορός που γελά». Το φθινόπωρο του 2021 κυκλοφόρησε και η πρώτη τους πλήρης δισκογραφική δουλειά.

Η λέξη «αζάτι» συνδέεται με την απελευθέρωση από κάτι. Και είναι αυτή η απελευθέρωση που έχουμε τόσο ανάγκη, για να ξεφύγουμε από την αποπνικτική σιγή. Για να ξεφύγουμε από τους περιορισμούς του σήμερα και τα μοτίβα του χθες. Για να βρούμε τις σωστές λέξεις και ημιτόνια, για να δώσουμε μορφή σε ιδέες και σκέψεις που φαντάζουν τόσο ζωντανές όσο και επίκαιρες. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με την απελευθέρωση που συνοδεύει την αυθόρμητη έκφραση και η οποία, με τη σειρά της, αποτελεί το μόνο ειλικρινές όπλο του καλλιτέχνη.